Can’t Say No
5:00 am
by
chickyrabb
Talk:
พล็อตนี้ได้มาจากเพลง Can’t Say No ของ Dan + Shay เพลงนี้น่ารักมากกกกกกกกกกก
ฟังครั้งแรกคือนึกถึงเซนเลย และก็คิดๆ มาตลอดว่าจะแต่งให้คู่ไหนดี
แล้วมาโดนลิสต์ที่เป็น Zarry พอดี มันอาจจะแปลกๆ หน่อยนะ
ไม่เคยแต่ง Zarry แนวนี้ และก็ไม่คิดว่าจะแต่งได้ด้วย
55555555 เอาเป็นว่าไปอ่านกันเลยดีกว่าเนอะ
อย่าคาดหวังมากนะมันอาจจะไม่ได้น่ารักเหมือนเพลง > < ที่จริงตอนนี้ต้องเป็น
Niam แต่ว่า...แต่งเรื่องนี้จบก่อน (เพราะสั้นกว่า)
เลยเอามาลงก่อน ไม่ว่ากันเนอะ ^^’
คำเตือน:
เรื่องสั้นมากนะคะ
“เซน” เสียงแหบครางเรียกชื่อเขาอยู่ข้างหู
เขาตอบรับคำเรียกนั้นด้วยการกระชับแขนที่โอบรอบตัวอีกคนให้เข้ามาใกล้ขึ้นอีกถึงแม้จะไม่มีที่ว่างระหว่างพวกเขาแล้วก็ตาม
“เซน ตื่นได้แล้ว”
นิ้วเรียวจิ้มบนอกอีกฝ่ายเมื่อรู้ว่าอีกคนรู้สึกตัวแล้วแต่ไม่ยอมลืมตาขึ้นมาเสียที
เซนเลยดึงมือนั้นมาทาบไว้ข้างแก้มก่อนจะส่งเสียงตอบรับในลำคอ
“เจ็ดโมงแล้วนะ
วันนี้เราจะไปซื้อของกันไม่ใช่เหรอ” กลุ่มผมลอนผงกขึ้นมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนชั้นวางของอีกด้านของห้องก่อนจะเขย่าตัวเรียกเจ้าของมืออุ่นนั้นอีกครั้ง
“เจ็ดโมงเอง ไว้ค่อยไปตอนเที่ยงก็ได้”
เสียงต่ำที่ตอบกลับทำให้เขายิ้มออกมา
“งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”
เขาบอกพร้อมกับขืนตัวออกจากอ้อมแขนแกร่งแต่อีกคนก็ไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ
และยังส่งเสียงงึมงำเหมือนจะโวยวายอีก
“แฮร์รี่”
เซนรั้งสะโพกบางที่เขาโอบอยู่ไม่ให้หนีไปไหนไกล
แต่พอได้ยินเสียงถอนหายใจยาวของอีกคน เขาก็ยอมลุกขึ้นนั่งแต่โดยดี
“ร้านเปิดกี่โมง”
มือใหญ่ยกขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเองก่อนจะปิดปากหาวด้วยความง่วงงุน
“เก้าโมง กว่าฉันจะอาบน้ำเสร็จ กว่านายจะแต่งตัวเสร็จก็ไปทันพอดี”
ริมฝีปากสีหวานยิ้มกว้างหลังจบคำพูดของตัวเอง
เซนเอนตัวเข้าไปจูบอีกคนก่อนจะดึงผ้าห่มออกจากพวกเขา
แต่พอเจอกับความเย็นเข้าปะทะอกเปลือยเปล่าก็ดึงแผ่นหลังเนียนให้มาประชิดตัวอีก
“หนาว” เขาพึมพำอยู่กับลาดไหล่ขาว
อีกคนหัวเราะเบาก่อนจะดึงให้เขาลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกัน
“อาบพร้อมกันมั้ย”
เสียงแหบเอ่ยชวนอย่างเรียบง่าย และคำตอบก็คงไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้...
“แฮร์รี่ พันผ้าพันคอด้วย”
เซนเกี่ยวคอคนที่กำลังเดินอยู่ด้านหน้าไว้ด้วยผ้าพันคอสีน้ำตาเข้ม
พออีกคนหยุดเดินได้ก็พันเข้าที่รอบคอพลางดึงให้กระชับเป็นอย่างดีก่อนจะดึงหมวกไหมพรมสีน้ำเงินที่อีกสวมอยู่ให้ลงมาปิดหูและเก็บผมเข้าไปส่วนหนึ่ง
แฮร์รี่ยืนยิ้มกว้างมองคนรักจัดแจงเสื้อผ้าให้เขาอย่างตั้งใจ
ถึงอีกคนจะมีแววตางัวเงียอยู่บ้าง แต่ก็ยอมให้เขาจูงเดินไปทั่วพื้นที่ร้านค้าที่เต็มไปด้วยของตกแต่งสำหรับวันคริสต์มาสและปีใหม่ที่พวกเขาตั้งใจมาเลือกซื้อ
“นายว่าแบบไหนดี สีขาวล้วนหรือว่าหลายๆ
สีหรือแบบกระพริบๆ สลับสี”
มืออุ่นดึงกล่องไฟที่อีกคนหยิบขึ้นมาดูก่อนจะวางลงที่เดิมและคว้าเอามือขาวมาไว้ในมือตัวเองโดยทำเป็นไม่สนใจสายตาที่กำลังตำหนิเขาอยู่
“เซน ไม่อยากแต่งห้องเหรอ”
แฮร์รี่หันมาหาอีกคนเต็มตัวเพื่อมองใบหน้าคมให้ชัดเจน
แต่เซนก็ส่ายหน้าตอบก่อนจะมองไปทางอื่น
เขาไม่สามารถสบสายตาสับสนและออดอ้อนของอีกคนได้
เขารู้อยู่แล้วว่ายังไงเขาก็ต้องยอมทำตามทุกอย่างที่แฮร์รี่ต้องการ
เพียงแค่ตอนนี้เขาคิดถึงเตียงสีขาวสะอาดทั้งนุ่มทั้งอุ่นและยังมีอีกคนอยู่ในอ้อมแขน
ได้นอนหลับจนแสงแดดช่วงบ่ายของวันให้ความอบอุ่นกับพวกเขามากกว่านี้ก็เท่านั้นเอง
“เซน”
ถ้าไม่ใช่นัยน์ตาสีเขียวที่ช้อนมองเขาพยายามบอกในสิ่งที่ตนต้องการ และนิ้วเรียวที่รั้งให้เขาขยับเข้าใกล้ด้วยแรงอันน้อยนิดแต่เขาก็เคลื่อนตัวตามไปอย่างง่ายดาย
ถ้าไม่ใช่แฮร์รี่ เขาก็คงไม่ยอมให้ขนาดนี้
เขาเกลียดการตกแต่งห้องตามเทศกาล
เพราะเมื่อเวลาผ่านพ้นไป ของเหล่านั้นก็ต้องถูกเก็บลงกล่องเพื่อนำมาใช้ในปีถัดไป
เขาไม่เข้าใจว่าจะเก็บของที่ใช้ได้แค่ปีละครั้งไว้ในบ้านทำไม
และไม่สนใจตกแต่งห้องที่ใช้เวลาตั้งหลายชั่วโมง
แต่ผ่านไปไม่กี่วันก็ต้องรื้อออกทั้งหมด มันดูไม่สมเหตุสมผลสำหรับเขาเลยสักนิด
ตั้งแต่เขาย้ายออกมาอยู่คนเดียวเขาก็ไม่เคยสนใจสิ่งเหล่านี้เลย
เขาใช้เวลาทั้งหมดในช่วงหยุดยาวไปกับการนอนพักผ่อนทดแทนเวลาที่เขาเสียไปกับการทำงานหนักมาตลอดทั้งปี...จนมีแฮร์รี่เข้ามาในชีวิต
“เอาอันนี้ครับ รวมกับสายรุ้งพวกนั้นด้วย
ขอบคุณครับ”
เซนไม่ได้ขยับออกห่างเพียงแค่เบี่ยงตัวหยิบเอากล่องไฟกระพริบหลากสียื่นให้เจ้าของร้านและชี้ไปทางสายรุ้งที่วางอยู่ไม่ไกลด้วย
ไม่นานพวกเขาก็ได้ถุงใบใหญ่มาไว้ในมือ
แต่ทั้งคู่ก็ยังคงเกี่ยวนิ้วไว้ด้วยกันขณะเดินเลือกของชิ้นอื่นต่อ
“นายจะซื้ออะไรให้ลูอิสเหรอ”
เซนส่ายหน้าเพื่อบอกว่ายังไม่ได้คิดเอาไว้
อีกคนจึงหยุดเดินและดึงเขาไปอีกทางหนึ่งทันที
“แฮร์รี่” เขาเรียกพลางรั้งให้คนด้านหน้าเดินช้าลง
แต่เหมือนจะเปล่าประโยชน์เมื่อเขาไม่เคยห้ามปรามอีกคนได้
“ลูอิสเป็นคนสำคัญของเรานะ นายต้องเลือกของดีๆ
ให้กับเขา” เซนพยักหน้าตามคำบอกอย่างตั้งใจของอีกฝ่าย
เขารู้ว่าลูอิสเป็นคนสำคัญของแฮร์รี่ และลูอิสก็เป็นเพื่อนสนิทของเขาเช่นกัน เขาอ่านรายการของขวัญที่ลูอิสต้องการแล้ว
แต่แค่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกซื้ออะไรดี
“แต่ดูเหมือนเขาจะอยากได้แต่ของไร้สาระทั้งนั้นเลย
เราควรหาอะไรที่ดีต่อสุขภาพของเขาบ้าง” พวกเขาหยุดยืนตรงหน้าร้านชาเพื่อสุขภาพ
แฮร์รี่มองเข้าไปด้านในอย่างพิจารณา ผิดกับเซนที่ยืนพิงผนังใกล้กันเล่นกับไอขาวที่ลอยออกจากปากพร้อมกับลมที่ปล่อยออกมา
“อยากสูบบุหรี่หรอ”
แฮร์รี่หันมองอยู่นานก่อนจะตัดสินใจถาม เซนยิ้มบางขณะส่ายหน้า
เขาเขยิบเข้าใกล้และเลื่อนตัวจูบมุมริมฝีปากอิ่มสีสดเป็นคำตอบ
บุหรี่เป็นอีกอย่างที่เขาพยายามหลีกเลี่ยงเมื่ออยู่กับคนตรงหน้า
เพราะแฮร์รี่มีปัญหาเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจทำให้เขาเลือกจะสูบต่อเมื่ออยู่กับเพื่อนตามลำพังเท่านั้น
และทุกครั้งที่แฮร์รี่อยู่ข้างกายเขาก็อยากทำอย่างอื่นมากกว่า
“อยากจูบนายมากกว่า”
และไม่ผิดไปจากที่เขาคิดไว้ แฮร์รี่ยิ้มกว้างจนลักยิ้มปุ๋มลึกกว่าทุกครั้ง
แก้มนวลก็เริ่มขึ้นสีระเรื่อ แต่อีกคนก็ยังจูบข้างแก้มเขาก่อนจะบอก
“เลือกของขวัญให้ลูอิสก่อน”
แฮร์รี่รั้งนิ้วยาวที่ยังคงเกี่ยวกันไว้ให้อีกคนเดินตามมา จนในที่สุดก็ได้ของขวัญและของตกแต่งที่พวกเขาต้องการ
แฮร์รี่คล้องถุงใหญ่ไว้กับแขนขณะที่มือก็พิมพ์ข้อความตอบเพื่อนคอยถามเขาเรื่องของขวัญที่เลือกให้ลูอิส
แต่เขาก็ตอบอ้อมค้อมไปมาจนเพื่อนเริ่มจะล้มเลิกความตั้งใจไป
เซนที่เดินคู่กันมาถือถุงที่ใหญ่กว่าอีกคนและจำนวนถุงก็มากกว่าด้วย
เขามองตามทางไปเรื่อยเพื่อระวังไม่ให้คนที่เอาแต่พิมพ์ข้อความเดินชนใครหรือกระแทกของตามข้างทางโดยการรั้งนิ้วเรียวที่เกี่ยวกันอยู่ในขยับตามเขาไปตลอดทาง
0 ความคิดเห็น