How to be my boy III
11:30 pm
Title: How to be my boy
Fandom: One Direction
Pairing: Liam Payne/Niall Horan
Characters: Liam Payne, Niall Horan, Louis Tomlinson
Author: chickyrabb
++
“พี่ลูอิส” เสียงเล็กร้องหาพี่ชายที่ยืนเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่หน้าตู้
“ว่าไง” เมื่อน้องเสียงเงียบไป ลูอิสจึงเป็นฝ่ายถามกลับไปเอง
“วันนี้ผมถามบอสเรื่องพี่” ร่างบนเตียงสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเห็นพี่ชายหันตัวกลับมาหาอย่างรวดเร็วทันทีที่เขาพูดจบประโยค
“ผมถามว่าพี่เทรนนานรึเปล่าแค่นั้นเองฮะ” เขารีบแก้ตัวกลัวจะโดนพี่ชายดุที่ถามเรื่องนี้กับคนอื่น ทั้งที่ถามเจ้าตัวเองลูอิสก็พร้อมจะตอบอยู่แล้ว
“อ่าฮะ แล้วบอสว่ายังไง” ลูอิสส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู น้องชายเขาน่ารักแบบนี้แหละเลยไม่อยากปล่อยให้มาทำงานแบบเขา
“บอสบอกว่าไม่นานครับ เขาบอกแค่นั้น” ลูอิสแต่งตัวเสร็จแล้วจึงขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆกัน
“เลยจะมาถามฉันเหรอ” เขาถามต่ออย่างรู้ทัน เลยได้รอยยิ้มกว้างใสซื่อของน้องชายมาเป็นคำตอบ
“วันแรกที่ฉันเข้ามาที่นี่ บอสให้ฉันช่วยตัวเองให้ดู มันลำบากใจมากนะที่จะทำอะไรแบบนั้นต่อหน้าคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่บอสน่ะใจดี เขานั่งคุยกับฉันเป็นชั่วโมงจนฉันพร้อมนั่นแหละ จากนั้นเซนก็เทรนให้ หลายๆเรื่องเลยล่ะ" ลูอิสนึกย้อนกลับไปตอนที่เขาเข้ามาใหม่ๆ บอสใจดีและเป็นสุภาพบุรุษ แม้แต่กับคนที่จะมาอยู่ใต้บังคับบัญชาอย่างเขาก็ด้วย ทำให้เขากล้าหยอกล้อกับบอสเล่นแบบนั้น เขารู้ว่าอะไรที่บอสโกรธ เขาก็เลือกที่จะไม่ทำ มีแค่บางทีที่แหย่เล่นเท่านั้นล่ะ
“อ้าว บอสไม่ได้สอนเองหรอกหรอฮะ”
“ไม่นะ บอสไม่ค่อยสอนใครหรอก ตั้งแต่ฉันเข้ามาก็ไม่มีใครที่บอสสอนเลย มีแค่นายเท่านั้นแหละ สงสัยบอสจะถูกใจล่ะมั้ง” คนเป็นพี่พูดไปต่างๆ นาๆ เพื่อไม่ให้น้องจับได้ว่าตนเป็นคนขอร้องบอสเอง แต่บอสก็ดูถูกใจน้องเขาเหมือนกัน แต่เรื่องนี้ต้องให้เจ้าตัวตัดสินใจเอง เขาไปยุ่งไม่ได้
“ไม่จริงมั้งฮะ” มือเล็กยกขึ้นเกาแก้มแก้เขิน ทำให้โดนบีบซ้ำจนแก้มแดงก่ำ เพราะความน่ารักที่ตนแสดงออกมาจนพี่ชายหมั่นเขี้ยว
“นอนได้แล้ว นอนดึกเดี๋ยวไม่มีแรงเรียนรู้งานจากบอสนะ” ลูอิสจิ้มปลายจมูกเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนจะดึงผ้าห่มให้ขึ้นมาปิดถึงคอ กระชับร่างเล็กเข้าสู่อ้อมแขน กลิ่นตัวอ่อนจากคนตัวเล็กกว่าทำให้เคลิบเคลิ้มจนใกล้หลับเต็มที่ แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดเวลาพักผ่อนของเขาเสียก่อน
“ครับบอส จะหลับแล้วฮะ ได้ครับ ครับ” พอวางสายลูอิสก็ถอนหายใจยาว ก่อนจะหันมาบอกอีกคนที่จ้องเขาตาแป๋ว
“นอนก่อนเลยนะ ฉันคุยกับบอสแป้บเดียว เดี๋ยวกลับมา” ไนออลพยักหน้ารับ ลูอิสถึงได้ออกไปนั่งรอบอสที่โซฟา
แต่ไนออลไม่ได้หลับอย่างที่คนเป็นพี่สั่ง เขาแอบมาซุกตัวอยู่ใกล้กับประตูจนถึงเวลาที่บอสมาเขาถึงได้แนบหูกับบานประตูเพื่อรอฟังสิ่งที่สองคนนั้นจะคุยกัน
“ลูอิสฉันอยากจะขอนายอย่างนึง นายไม่ต้องอนุญาตฉันตอนนี้ แต่ฉันคิดว่าฉันคิดดีแล้วถึงได้มาคุยกับนาย” เจ้านายมาถึงก็พูดเสียงเครียดใส่ ทำเอาลูกน้องขี้เล่นไปต่อไม่เป็น
“อะไรครับบอส” ลูอิสเครียดตามไปด้วยอีกคน เขาไม่เคยเห็นบอสเป็นแบบนี้ แต่บางทีสิ่งที่บอสขอเขาอาจจะตัดสินใจเองไม่ได้
“ไนออลอยู่ในห้องนายรึเปล่า” เลียมถามพลางมองมายังประตูที่ปิดสนิท แต่ก็ไม่แน่ว่าคนข้างในจะหลับสนิทเสียหน่อย
“ครับ” จากนั้นก็มีเสียงก๊อกแก๊กให้ได้ยิน ไนออลได้ยินเสียงเปิดประตูและปิดลง เขาจึงแง้มประตูออกมาดู ปรากฎว่าในห้องไม่เหลือใครอยู่แล้ว เขาถึงได้กลับมานอนลงบนเตียงของลูอิส
เขาไม่ได้อยากจะแอบฟัง แต่เขาอยากรู้ว่าบอสจะขออะไรจากพี่ชาย อะไรที่ทำให้เขารู้ไม่ได้ ถึงแม้เขาจะหลับไปแล้วก็พูดตรงนี้ไม่ได้ คิดไปคิดมากลายเป็นทำให้ตัวเองปวดหัวจนนอนไม่หลับและในที่สุดลูอิสก็กลับเข้ามาพร้อมกับบอส
“ไนออล ตื่นอยู่รึเปล่า” ลูอิสถามเสียงค่อย เพราะกลัวน้องจะหลับไปแล้ว แต่คนถูกเรียกขยี้ผมตัวเองขณะลุกขึ้นนั่งเพื่อบอกว่าตนยังไม่หลับ
“คืนนี้อยู่กับบอสนะ ไว้คืนพรุ่งนี้เราค่อยนอนด้วยกัน” ไนออลเอียงคอมองพี่ชายสลับกับเจ้านายที่ยืนอยู่ด้านหลัง ทำไมเขาต้องไปนอนกับบอส
“อย่าขัดใจบอสล่ะ” ลูอิสกำชับอีกครั้งขณะยกข้อมือเล็กให้เจ้านายจับไว้ เขาดันหลังน้องให้ลุกจากเตียง และเดินมาส่งถึงหน้าประตูด้วยรอยยิ้มกว้าง
ไนออลยังคงมึนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า แต่อาหารปวดหัวกำลังรุมเร้าจนเขาไม่สามารถถามอะไรออกไปได้
“เป็นอะไรรึเปล่า โกรธเหรอที่ฉันลากนายออกมา นายจะกลับไปนอนกับลูอิสก็ได้นะ ฉันค่อยคุยกับนายพรุ่งนี้ก็ได้” ไนออลส่ายหน้าตอบไป ก่อนจะลืมตาขึ้นมองว่าตนถูกลากมาจนถึงลิฟต์แล้ว
“บอสจะคุยอะไรกับผมเหรอฮะ”
“เรื่องงานของนายน่ะ” ไนออลพยักหน้ารับคำ ขณะก้มมองดูข้อมือตนที่ถูกกุมไว้อย่างถนุถนอม เรียกเลือดในตัวให้มากองรวมกันบนใบหน้าได้ในทันที
“ตามมาสิ” เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ร่างสูงก็เดินนำมาจนคนที่ยังถูกกุมข้อมือเอาไว้อยู่ต้องเร่งฝีเท้าเดินตาม
“ตรงนั้นเป็นห้องทำงานของฉันที่นายเคยขึ้นมา ตรงไปทางนี้จะมีสระว่ายน้ำเล็กอยู่ นั่นเป็นห้องนอน ส่วนนี่คือห้องนั่งเล่น” เจ้านายอธิบายพลางชี้ไปตามทางเรื่อยๆ จนมาหยุดนั่งลงบนโซฟาสีดำตัวยาว
“ฮะ? ห้องของบอสเหรอฮะ” ไนออลถูกดึงลงให้นั่งข้างๆ กัน ไม่ใช่บนตักเหมือนปกติ ยิ่งทำให้ร่างเล็กงงงวยมากขึ้นกว่าเดิม
“นายชอบมั้ยล่ะ มีสระว่ายน้ำด้วยนะ” นัยน์ตาสีฟ้าจ้องมองคนที่ไม่หันกลับมามองเขาตั้งแต่ขึ้นมาบนนี้ แม้สัมผัสอุ่นๆที่ข้อมือจะยังไม่จางหายไป แต่พฤติกรรมแปลกๆของอีกคนก็ทำให้เขาสงสัยได้ไม่ยาก
“บอสมีอะไรจะคุยกับผมเหรอฮะ” ไนออลถามเข้าประเด็นทันที เพราะบรรยากาศรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียดแทนการตื่นเต้นที่ได้ขึ้นมาบนห้องส่วนตัวของบอส
“นายอยากรับลูกค้าแบบไหน” เขาได้มองด้านข้างของใบหน้าตึงเครียดเท่านั้น ในเมื่ออีกคนไม่หันมามองเขาตรงๆเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“ผมไม่เข้าใจคำถามของบอสครับ” ไนออลตอบกลับเสียงห้วน ความรู้สึกไม่พอใจก่อตัวขึ้นจางๆ เขาไม่ชอบคุยกันโดยที่ไม่มองหน้า ถึงเขาจะเคยเขินจนหลบตาบ้างแต่มันไม่เหมือนกับกรณีนี้
เลียมถอนหายใจดังก่อนจะหันมามองหน้าอีกคนตรงๆ ไนออลดูไม่พอใจเขาซะแล้วสิ แต่เขาก็เครียดเกินกว่าจะยิ้มอ่อนโยนตอบกลับไปได้ ในหัวตอนนี้เขากลัวแต่อีกคนจะปฎิเสธแค่นั้น
“ไนออล ฟังฉันดีๆนะ” เลียมสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดประโยคต่อมา
“ต่อจากนี้ นายจะไม่อยู่ในลิสต์ที่ลูกค้าจะเลือก ฉันจะไม่ให้นายลงไปอยู่ห้องข้างๆ ลูอิสอีกแล้ว แต่ลงไปหาลูอิสได้ฉันอนุญาต ฉันต้องการให้นายอยู่บนนี้กับฉัน ถึงนายจะไม่ได้งาน แต่นายยังได้เงิน ฉันจะให้เงินนายทุกเดือน เท่าที่นายต้องการ นายจะเรียกฉันเท่าไหร่ก็ได้ ฉันยอมจ่าย ฉันยินดี ถ้านายตอบตกลง” ร่างสูงลุกขึ้นยืนหอบหายใจเข้าปอด เมื่อกี้เขาตื่นเต้นจนพูดเร็วมากไปจนลืมหายใจ
“บอสหมายความว่าไงฮะ" เลียมหันกลับมามองดวงตาแป๋วที่กะพริบปิบปิบมองเขาอย่างใสซื่อ ที่เขาแทบขาดอากาศหายใจเมื่อกี้ไนออลไม่รับรู้อะไรเลยเหรอ
“ตอบตกลงสิ แล้วฉันจะบอกให้ฟังอีกรอบ” เลียมนั่งลงอย่างเดิม ก่อนจะดึงคนตัวเล็กมาไว้บนตัก บอกกันตรงๆไม่เข้าใจก็ต้องหลอกล่อแบบนี้แหละ
“ไม่ฮะ คือ...เมื่อกี้ผมฟังทันแต่ผมไม่เข้าใจ...ทำไมผมต้องมาอยู่กับบอสบนนี้ ทำไมบอสถึงจะให้เงินผมทั้งที่ผมไม่ได้งาน” ความใสซื่อมีอยู่จริงในตัวไนออล เลียมเผลอยิ้มกับท่าทางเอียงคอที่น่าเอ็นดูนั้น
“งั้นฟังอีกที...คบกับฉันนะ” นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องลึกไปในดวงตาสีฟ้าสว่างที่เบิกกว้าง ใบหน้าขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น รวมถึงมือเล็กสั่นน้อยๆบนตัก
“คือ...อ่า ผม...ฮะ”
“ตกลงแล้วนะ! งั้นก็ไปนอนได้แล้ว วันนี้ฉันทำงานทั้งวัน เมื่อยไปหมดเลยเนี่ย” เลียมไม่สนใจการโวยวายของร่างเล็กในอ้อมกอดเลยแม้แต่น้อย เขาอุ้มไนออลมานอนด้วยกันบนเตียง พร้อมกับกอดไว้อย่างหวงแหน
“บอส...” ไนออลร้องเรียกดูอีกที พยายามขอคำอธิบาย ถึงแม้เขาจะตอบตกลงไปแล้วก็เหอะ แต่เขาก็ยังอยากได้อะไรที่ทำให้เขามั่นใจกว่านี้
“เรียกฉันว่าเลียมสิ เราคบกันแล้วนะ” สถานะที่เปลี่ยนรวดเร็วเกินไป ทำเอาไนออลตั้งตัวไม่ทัน
“ฉันรักนายนะ...ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ถ้านายไม่ได้รังเกียจที่จะคบกับฉันก็เลิกดิ้นเถอะ ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก ถ้านายยังไม่พร้อม” เลียมบอกอย่างนุ่มนวล ก่อนจะยิ้มกริ่มอย่างปิติที่ร่างเล็กยอมนอนในอ้อมกอดของเขาถึงแม้จะขยับตัวออกห่างเขานิดหน่อยก็ตาม
“...แต่คุณยังไม่ได้อาบน้ำ” ไนออลพึมพำบอกพร้อมๆ กับที่อีกคนเด้งตัวขึ้นนั่งทันที พลางลูบหัวลูบหน้าตนเองให้สติกลับคืนมา เขาเครียดมากไป และดีใจมากไปหน่อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น และก็ต้องตกใจอีกเมื่อคนตัวเล็กมานั่งคร่อมอยู่บนตัก
“ให้ผมช่วยนะ” ริมฝีปากอิ่มกดจูบลงมาแผ่วเบา แต่ยั่วยวนที่สุดเท่าที่ชายหนุ่มเคยสัมผัสมา มือเล็กรั้งไทด์ให้ปลดออกจากคอแกร่งก่อนจะไล้แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตทำงานของอีกฝ่ายอย่างเก้ๆกังๆ เขาเพิ่งได้รับการสอนวันนี้ ถึงจะไม่มีคำชมว่าเขาทำได้ดี แต่ตอนนี้เขาอยากทำมัน
“คิดจะทำอะไร หื้ม?” เมื่อละจูบออกมา ร่างสูงเอ่ยถามอย่างเอ็นดู เสื้อเขาถูกปลดออกจนหลุดจากตัวไปแล้ว สายตาฉ่ำเยิ้มของคนบนตักทำเอาเกือบยั้งตัวเองไม่อยู่
“เราคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ คุณบอกผมเอง” รอยยิ้มกวนๆ เพิ่งมีให้เห็นเป็นครั้งแรก แต่มันยังน่ารักค่อนไปทางยั่วยวนมากกว่ากวนประสาท
“ผมจะทำให้ผมเป็นของคุณ” ใบหน้าที่ซุกอยู่กับคอแกร่งร้อนผ่าวจนเจ้าตัวรู้สึกได้ เลียมขำกับการยั่วที่ใสซื่อของคนตัวเล็ก เขาไม่รู้ไนออลคิดอะไร ทำไมถึงอยากเป็นของเขาตอนนี้ เพราะคำว่ารักของเขางั้นเหรอ หรือเขาเผลอท้าทายออกไปว่าอีกคนไม่พร้อม แต่เขารอได้นะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็รอได้
“คิดดีแล้วเหรอ” เลียมกอดอีกคนเอาไว้ ลูบแผ่นหลังเล็กด้วยความอ่อนโยน
“แสดงว่าคุณไม่ได้ต้องการร่างกายของผมใช่มั้ย” คนโตกว่าหัวเราะออกมาทันที นี่ใช่มั้ยที่อีกคนพยายามพิสูจน์เขา
“ฉันรักนาย ไนออล ไม่ใช่รักร่างกายของนาย สิ่งที่ฉันต้องการคือความรักจากนาย เข้าใจรึยัง” เลียมนึกแปลกใจขึ้นมาว่าไนออลตอบตกลงรับรักเขาแล้วจริงรึเปล่า หรือทั้งหมดนี้เขาบังคับให้อีกคนต้องตอบตกลง ร่างสูงกระชับกอดอีกคนเข้าหาตัว ครั้งนี้กลับรู้สึกผิดขึ้นมา ...เป็นอย่างที่ลูอิสบอกจริงๆ
‘บอสต้องใจเย็นๆนะ ไนออลหัวช้ากับเรื่องแบบนี้ แต่เขาก็อ่อนไหวง่ายเช่นกัน ถ้าเขาตอบตกลงอะไรก็อย่าเพิ่งดีใจจนเกินเหตุ เขาอาจจะยังไม่เข้าใจก็ได้ว่าบอสต้องการอะไรจากเขา’
“ผมรักคุณฮะ เลียม ผมรักคุณ” เสียงงึมงำจากลำคอ ทำให้ต้องดึงอีกคนออกมามองหน้ากันชัดๆอีกที เขาไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย!
“นายว่าไงนะ”
“ผมรักเลียม ได้โปรดทำให้ผมเป็นของคุณด้วยนะครับ” รอยยิ้มกว้างไม่สามารถบดบังความเขินอายของตนได้ แต่เขาก็ยังยิ้มเพื่อย้ำให้อีกคนเห็นว่าเขาเต็มใจ เขาพร้อมแล้ว
ร่างเล็กถูกพลิกกลับให้นอนลงบนเตียง ร่างสูงตามทาบทับลงมาไม่ห่างพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่จู่โจมอย่างนิ่มนวล แต่เร้าอารมณ์ได้ดีกว่าครั้งไหนๆ
เสื้อถูกดึงล่นให้มาอยู่เหนือหัว เพื่อให้ลิ้นชื้นและมือร้อนหยอกล้อกับยอดอกชมพูจนมันตั้งชันจนสู้มือ อกบางแอ่นเข้าหาความเสียวซ่านนั้นอย่างเผลอตัว ความต้องการของเขากำลังพุ่งสูง อีกคนก็เช่นกัน เขารู้สึกได้ถึงท่อนเนื้อแข็งที่บดเบียดเข้าหาต้นขาด้านในของเขา
“อ้ะ! เลียม...มัน อื้ม” คำร้องขอยังไม่สิ้นสุดดี ปากอิ่มก็ถูกครอบครองอีกครั้ง พร้อมกับมือหนาที่ไล่เค้นไปทั่วตัว ก่อนจะย้ำอยู่ที่สะโพกบาง
“หลังจากนี้จะเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ” เลียมถามย้ำอีกครั้ง ซึ่งไนออลก็พยักหน้าตอบเบาๆ แต่หนักแน่น เขามีสติพอที่จะรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ และเขาเต็มใจทำมัน
มือหนาสอดเข้าไปในกางเกงจากทางด้านหลัง ส่วนด้านหน้าก็ถูกดึงรั้งให้กางเกงหลุดออกจากตัวไป ก้อนเนื้อกลมกลึงถูกบีบเค้นจนเป็นรอยแดง ก่อนถูกจับให้แยกออกด้วยมืออุ่นร้อนทั้งสองข้าง นิ้วยาวที่สุดถูกสอดเข้าไปเป็นนิ้วแรก เลียมคอยลอบมองปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เขาทำทุกอย่างด้วยความระมัดระวัง นี่เป็นครั้งแรกของเขากับไนออล เขาอยากให้มันออกมาดีที่สุด ฟันเล็กกัดปากตัวเองไว้ ไม่ให้ส่งเสียงร้องประหลาดออกมา จนนิ้วอุ่นมาลูบอย่างอ่อนโยน
“ร้องออกมาเถอะ มันทำให้ฉันรู้สึกดี” สายตาอบอุ่นที่ส่งมาทำให้ไนออลปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย พอปลายนิ้วที่สองถูกสอดเข้าไป ร่างเล็กก็บิดเร้า พร้อมกับส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เลียมจึงต้องกอบกุมส่วนกลางลำตัวของอีกคนไว้ และคลึงมันเบาๆตั้งแต่ส่วนหัวจนถึงโคน ทำให้อีกคนละความสนใจจากความเจ็บปวดที่ด้านหลังได้
สองนิ้วหมุนเคว้งเป็นวงกว้างเพื่อขยายช่องทางหวานให้เพียงพอสำหรับนิ้วต่อไป ด้านในยังตอดรัดไม่หยุด ยิ่งเปลี่ยนจากความเจ็บปวดเป็นความเสียวซ่านได้ และยิ่งทำให้ในตัวไนออลบีบรัดเขามากขึ้น
“ไนออล...รู้สึกยังไง” เลียมขัดเสียงครางครึมไว้ด้วยคำถาม ไนออลสูดหายใจเข้าก่อนจะค่อยตอบกลับมา
“มัน อา...เสียว อ้ะ! ตรงนั้น...ตรงนั้นมัน อ้า!!” เหมือนปลายนิ้วของเขาจะไปโดนจุดสำคัญเข้าซะแล้ว ทำเอาด้านหน้ามีน้ำไหลเยิ้มออกมาจากส่วนปลายด้วย
“เลียม!” ไนออลร้องเรียกทันทีที่อีกคนก้มลงมาครอบครองท่อนเนื้อของเขา ส่วนปลายที่ฉ่ำเยิ้มอยู่ก่อนหน้าถูกลิ้นชื้นกวาดต้อนเข้าปากไปจนหมด เท่านั้นยังไม่พอร่างสูงยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไป ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง จนน้ำอุ่นถูกปลดปล่อยออกมา เลียมไม่ได้กลืนกลิ่นมันจนหมด แต่พยายามปัดป่ายให้มันไหลเข้าไปในช่องทางหวานเพื่อทำให้มันไม่หยาบโล้นจนเกินไป
“ไนออล...” ร่างสูงจ้องมองคนที่นอนหอบหายใจอย่างหลงใหล ร่างกายนี้กำลังจะเป็นของเขาโดยสมบูรณ์ แต่หัวใจของไนออลเป็นของเขาโดยสมบูรณ์แล้วตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เขาอยากจะขอบคุณลูอิสที่เปิดโอกาสให้เขาได้เจอกับไนออล ทำให้เขาได้รักใครสักคน และใครคนนั้นก็รักเขาเช่นกัน
“...เลียม” ไนออลส่งยิ้มจางๆ มาให้ เขาเหนื่อย แต่ก็มีความสุข และก็รู้ด้วยว่ามันยังไม่จบ เขายังต้องรับมือกับอะไรอีกหลายอย่างต่อจากนี้
เลียมละมือออกไปเพื่อถอดกางเกงของตนออก เขากลับมานั่งลงบนเตียงพร้อมกับดึงตัวไนออลขึ้นมาไว้บนตัก จับเข่าทั้งสองข้างให้ชันขึ้นกดจูบเบาๆลงบนหัวเข่าก่อนจะจับมันแยกออกจากกัน
“อย่าทิ้งน้ำหนักลงมาทีเดียว ฉันจะคอยรับนายไว้เอง ถ้าไม่ไหวบอกฉันนะ” ไนออลยิ้มกับความเป็นห่วงที่แสนอบอุ่นของร่างสูง พลางคิดไปว่า ถ้าเขาบอกให้หยุดจะหยุดได้จริงๆเหรอ ก่อนหน้านี้ยังบอกเขาอยู่เลยว่าห้ามเปลี่ยนใจแล้ว
“เกาะฉันไว้” แขนเล็กถูกจับให้พาดบ่ากว้างไว้ สะโพกก็ถูกจับให้ยกขึ้น มือหนึ่งละออกไปจับท่อนเนื้อแกร่งของตนที่ตั้งชูชันอยู่กลางอากาศให้พอดีกับช่องทางคับแคบของเขา ไนออลกัดฟันหลับตาแน่นตั้งแต่ที่ส่วนปลายผลุบเข้ามาในตัว เรี่ยวแรงหลุดหายไปจนหมดดีที่มือหนารับน้ำหนักเขาไว้ทั้งตัวอย่างที่บอก ไม่อย่างนั้นเขาต้องจุกอกตายแน่
“อื้อ...มันคับไป” เลียมครางออกมา ส่วนเข้าไปได้ตอนนี้ยังไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ เขาจึงต้องยกตัวอีกคนออกก่อนจะกดย้ำลงมาใหม่ ริมฝีปากร้อนก็ขบตามลาดไหล่เล็กเพื่อปลอบโยนขยับอยู่หลายทีจนอีกคนรับตัวเขาเข้าไปจนหมด
“อืม” เลียมประคองหน้าขาวให้รับจูบอ่อนโยนจากเขา ร่างเล็กสั่นระริกแต่ก็จูบตอบเขากลับมาอย่างเร่าร้อน เขาจับสะโพกบางหมุนวนเป็นวงกลมเล็กๆ อย่างเชื่องช้าเพื่อขยายช่องทางนั้นอีกครั้ง คนของเขาจะได้ไม่มีบาดแผลบนร่างกายแม้แต่จุดเดียว
การกระแทกเบาๆ สร้างเสียงร้องดังก้องไปทั่วห้อง เลียมจึงเลือกที่จะให้อีกคนเริ่มต้นจังหวะด้วยตัวเอง ร่างเล็กโยกตัวตามจังหวะจูบที่ตนกำลังเพลิดเพลิน โดยยังไม่รู้สึกตัวว่าตนกำลังทำให้อีกคนลำบาก
ปากอิ่มละออกมาทันทีที่อีกคนกระแทกตัวสวนขึ้นมาอีกครั้ง ไม่แรงนักแต่มันทำให้รู้สึกจุกได้ไม่ยาก ของเลียมไม่ใช่เล่นๆ
“อ่า...ขอโทษ แต่มัน...อือ” ภายในร่างเล็กตอดรัดเขาถี่รัว แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย เพราะยังกลัวว่าอีกคนจะเจ็บ และมีบาดแผลบนร่างกายที่น่าถนุถนอมนี้
“จูบผมสิฮะ” ไนออลบอก เลียมจึงกดริมฝีปากเข้าหาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไนออลกลับเริ่มมันด้วยจังหวะที่ร้อนแรงแบบเด็กไม่รู้ประสา เขาจึงต้องนำไปในทางที่ถูกและก็เป็นทางที่ดีซะด้วย เมื่อจังหวะการจูบเปลี่ยนไป การขยับตัวของไนออลก็เปลี่ยนตาม จากการเดินเล่นชมสวนก็กลายเป็นการไล่ล่าของสัตว์ป่าที่หิวกระหาย
ร่างเล็กแผ่หลังลงกับพื้นเตียง ขาถูกจับให้แยกออกมากขึ้น เพื่อรับแรงกระแทกที่หนักหน่วงกว่าเดิม มือเล็กจิกลงบนผ้าห่มหนาระบายความรู้สึกที่ได้รับ จุดสำคัญถูกตอกย้ำไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็สร้างความสุขให้กับเจ้าตัวไม่น้อย
“เลียม ผมอะ...มัน! เลียม!!” แรงสุดท้ายสาหัสกว่าทุกครั้ง แต่ก็ได้รับการบรรเทาด้วยน้ำอุ่นเหนียวที่ไหลวนอยู่ในตัวเขา เช่นเดียวพื้นเตียงที่เปอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมา
“ฉันรักนาย / ผมรักคุณ” เสียงหัวเราะเบาๆ เกิดขึ้นก่อนจะหยุดลง เพราะริมฝีปากทั้งคู่ไม่ว่างอีกต่อไปแล้ว เลียมค่อยๆเลื่อนตัวออกทำให้น้ำเหนียวเลอะเตียงมากกว่าเดิม
“ไปอาบน้ำกัน” เลียมจัดแจงอุ้มตัวไนออลมาล้างคราบขุ่นออกในห้องน้ำ พร้อมทั้งทำความสะอาดให้ทั่วร่างกลับมากระจ่างใสเหมือนเดิม แม้จะมีรอยแดงจากการกระทำของเขาอยู่บ้าง แต่ก็ยังถือว่าเบามืออยู่มาก เลียมหยิบเอาเสื้อผ้าของตนมาใส่ให้และพาอุ้มกลับมาที่เตียง ปล่อยอีกคนไว้ฝั่งหนึ่งของเตียงที่ไม่ได้เลอะเทอะ ก่อนจะกลับเข้าไปจัดการตัวเองบ้าง
กลายเป็นว่าทั้งสองคนต่างนอนกอดกันกลมอยู่ที่มุมหนึ่งของเตียง เพราะที่เหลือยังเฉอะแฉะไปด้วยสิ่งที่พวกเขาปล่อยออกมา จนถึงรุ่งเช้าเลียมอุ้มไนออลมานั่งเล่นที่ห้องทำงานของตนด้วย ถึงแม้จะไม่มีไข้อย่างที่กังวล แต่คนตัวเล็กก็ยังทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้ จากคืนนั้นเป็นต้นมาไนออลก็ไม่ได้ลงมานอนกับลูอิสอย่างที่คนพี่เคยบอก เขาอยู่แต่ข้างบนนั้น จะเรียกว่าถูกกักตัวไว้ก็ได้ แต่เขารู้สึกดีที่จะอยู่บนนี้
...บนตัวของเลียม
0 ความคิดเห็น