One Night Or Forever
6:00 am
Title: One Night Or Forever
Fandom: One Direction
Pairing: Harry Styles/Louis Tomlinson
Characters: Harry Styles, Louis Tomlinson
Author: chickyrabb
++
'อึดอัด' นี่เป็นความรู้สึกแรกที่ร่างโปร่งรู้สึกเมื่อตื่นขึ้น เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาอ่อนเพลีย ลำคอแห้งราวกับขาดน้ำมานานหลายวัน แต่พอขยับตัวก็รู้สาเหตุของความอึดอัดนี้
มีใครสักคนอยู่ในตัวเขา..
เขาหลับตานิ่งพยายามนึกเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ..เขาหนีออกจากบ้าน ติดรถใครก็ไม่รู้มาจนถึงลอนดอน และเดินเตร่เข้าไปในซอยข้างไนท์คลับแห่งหนึ่ง ตอนแรกแค่กะจะเดินผ่าน แต่ดันเหลือบไปเห็นหนุ่มร่างสูงผมลอนกำลังโปรยยิ้มให้สาวๆ หันมาสบตาเขาพอดี จากนั้นทุกอย่างก็หยุดนิ่ง เขาถูกชวนเข้าไปดื่มด้วยกัน และรู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อกี้นี่ล่ะ
'ใช่แน่ๆ' เขาจำนาฬิกาสีเส้นนี้ได้ หนุ่มผมลอนคนนั้นคือคนเดียวกับที่กอดเขาอยู่ตอนนี้
"ตื่นแล้วเหรอครับ คนสวย" เสียงแหบกระซิบที่ข้างหู ลิ้นชื้นแตะแผ่วเบาที่ใบหูเล็ก
มีใครสักคนอยู่ในตัวเขา..
เขาหลับตานิ่งพยายามนึกเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ..เขาหนีออกจากบ้าน ติดรถใครก็ไม่รู้มาจนถึงลอนดอน และเดินเตร่เข้าไปในซอยข้างไนท์คลับแห่งหนึ่ง ตอนแรกแค่กะจะเดินผ่าน แต่ดันเหลือบไปเห็นหนุ่มร่างสูงผมลอนกำลังโปรยยิ้มให้สาวๆ หันมาสบตาเขาพอดี จากนั้นทุกอย่างก็หยุดนิ่ง เขาถูกชวนเข้าไปดื่มด้วยกัน และรู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อกี้นี่ล่ะ
'ใช่แน่ๆ' เขาจำนาฬิกาสีเส้นนี้ได้ หนุ่มผมลอนคนนั้นคือคนเดียวกับที่กอดเขาอยู่ตอนนี้
"ตื่นแล้วเหรอครับ คนสวย" เสียงแหบกระซิบที่ข้างหู ลิ้นชื้นแตะแผ่วเบาที่ใบหูเล็ก
ร่างโปร่งนึกโทษตัวเองที่ทำตัวแย่ได้ขนาดนี้ แค่เข้าไนท์คลับไปกับคนที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกก็น่าอายมากแล้ว นี่เขายังมานอนด้วยอีก ..สมควรแล้วที่เขาหนีออกจากบ้านมา จะได้ไม่ต้องสร้างเรื่องอับอายนี้ให้เสียหายถึงคนในครอบครัว
"อื้อ" เสียงหวานครางรับริมฝีปากร้อนที่ทาบทับลงมา ..และเท่าที่เขาจำได้ คนคนนี้ร้อนแรงเกินกว่าเขายั้งตัวเองไว้ได้
"ยังไหวอยู่อีกเหรอ หื้ม" มืือใหญ่เลื่อนต่ำลงไปสัมผัสสิ่งที่กำลังตื่นตัว เขาพรมจูบไปทั่วคอขาว อีกมือไล้สัมผัสไปทั่วผิวกายเนียน ส่วนล่างขยับเป็นจังหวะเดียวกับเสียงหวาน
"เรียกชื่อฉันสิ เรียกแฮรี่สิ" คนคุมจังหวะกระซิบบอกอย่างกระหาย และเขาก็ไม่ขัดที่จะทำตาม
"อ้ะ! แฮรี่ เร็วอีก" ไม่ต้องร้องขอเป็นครั้งที่สอง ความเร็วที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เร่งให้พวกเขาได้ปลดปล่อยเร็วขึ้นด้วย
"สุดยอดเลย ที่รัก คุณอึดกว่าที่ผมคิดเอาไว้ซะอีก" หนุ่มผมลอนพรมจูบทั่วหน้าหวาน ขณะเคลื่อนตัวออก แต่ยังคงกอดอีกคนเอาไว้
"คุณชื่ออะไร" แฮรี่ถามคนที่ขยับเข้าหาอกอุ่นของเขาอย่างออดอ้อน
"ลูอิส" เขาตอบอย่างแผ่วเบา ..ตอนนี้เขาเหนื่อย อยากจะนอน และไม่ต้องการให้ใครมากวน
"ลูอิส คุณจะกลับตอนไหนก็ได้นะ ในห้องครัวน่าจะมีขนมปังอยู่คุณหยิบทานได้เลยนะครับ หรือถ้าลุกไม่ไหว ก็นอนรอจนผมกลับมานะ" แฮรี่จุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากมน
เขาไม่รู้ว่าคนคนนี้เป็นใคร มาจากไหน แต่เขาถูกใจคนคนนี้ตั้งแต่แรกสบตา ลูอิสดูเศร้าหมอง และตระหนกเล็กน้อยตอนที่เดินเข้าไปชวน มันน่าแปลกที่อีกคนเดินตามเขามาให้เขาเลี้ยงน้ำเมายี่ห้อดี ไม่รู้ว่าลูอิสกลุ้มอะไรมาถึงได้ดื่มไม่หยุด พอเมาแล้วก็ทั้งอ้อน ทั้งยั่ว จนเขาอดใจไม่ไหว แถมเจ้าตัวดูจะพอใจมากด้วย ขนาดได้สติแล้วยังไม่ขัดขืนเลยสักนิด
"ขอนอนอีกนิดก็ไปแล้ว" พูดไปในใจก็เบาหวิว เขาไม่มีที่ไปสักหน่อย จะไปไหนได้ล่ะ ในลอนดอนไม่มีใครสักคนที่เขารู้จัก
"ครับ ผมวางเงินไว้ที่โต๊ะนะ หวังว่าคงจะพอสำหรับคุณ" หนุ่มผมลอนจูบเข้าที่แก้มอีกครั้งก่อนจะลุกออกมา ..เขายังไม่อยากจากลูอิสไปเลย เขาติดใจร่างกายนี้ เสียงหวานๆของคนคนนี้
"อื้ม" ลูอิสพยักหน้ารับทั้งที่ยังหลับตา นี่เขาโดนยัดเยียดอาชีพให้ได้อย่างไม่ต้องสงสัย ก็แน่ล่ะจะมีใครบ้างที่ตกลงมาดื่มกับคนแปลกหน้าและยังนอนด้วยกันอีก
"แต่ผมอยากให้คุณรอผมกลับมานะ" แฮรี่กระซิบบอก ลูบผมนิ่มนั่นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกาย แต่งตัวเสียใหม่ เพื่อชั่วโมงเรียนตอนสายของวัน
แฮรี่มองร่างโปร่งบนเตียงอีกครั้งก่อนจะจากออกมา เขาหวังแค่ว่ากลับมาเจออีกคนอยู่ที่เดิม อาจจะร้ายแรงไปสักหน่อยถ้าเขาภาวนาให้อีกคนป่วยจนลุกไม่ไหว เขาไม่คิดว่าลูอิสเป็นคนบริการเรื่องอย่างว่าหรอกนะ เพราะถึงเขาจะไม่ใช่ครั้งแรกของลูอิส แต่ก็ไม่ได้ช่ำชองขนาดทำเป็นอาชีพ ..เขารู้สึกได้ เขาถึงพามาที่คอนโดส่วนตัวแบบนี้ไง
"เห้อ" ลูอิสถอนหายใจอย่างอ่อนล้า ไม่ใช่เขาไม่รู้นะ ว่าเด็กหนุ่มนั่นติดใจเขา เขาก็ไม่ต่างกันหรอกที่หลงใหลในสัมผัสร้อนแรงเหล่านั้น แต่ดันถูกมองเป็นคนบริการไปแล้ว คงจะเรียกคืนกลับมาไม่ได้ง่ายๆ และอีกคนก็คงต้องการเขาแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น จะให้รออยู่รับเงินต่อไปก็ไม่ใช่เรื่อง เขาควรหางานทำในเมืองนี้ เขาต้องตั้งตัวให้ได้ จะได้ไม่ต้องกลับไปที่นั่นอีก ..บ้านที่กลายเป็นนรกบนดินอย่างสมบูรณ์แบบ
เขาลุกจากเตียงด้วยสภาพอ่อนแรง มองหาเสื้อผ้าของตนเอง ก็พบว่าถูกวางอย่างเป็นระเบียบที่โซฟาภายในห้อง
คนในเมืองเขาดูแลเหล่านักบริการดีอย่างนี้เลยเหรอ
เมื่อเขาอาบน้ำแต่งตัวใหม่จนเรียบร้อย ก็ตั้งใจจะออกจากที่นี่เป็นการถาวร แต่ดันเหลือบไปเห็นกองเงินปึกหน้าที่วางอยู่กลางโต๊ะอาหาร ถัดจากครัว
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กหนุ่มคนนั้นมีเงินเยอะขนาดนี้
ลูอิสลองนับดูมันไม่ใช่น้อยๆเลยสำหรับการนอนกับคนแปลกหน้าคนนึง ถ้าเขาเอาไปหมดนี่คงอยู่ได้อีกหลายเดือน แต่มันก็มากไปสำหรับค่าตัวของเขา ลูอิสตัดสินใจหยิบมาเพียงครึ่งเดียว ก่อนจะหันตัวกลับออกจากห้องอย่างที่ตั้งใจ
"อะ.. คุณ! ลูอิส" เสียงร้องเรียกดังขึ้นทันที่เขาเปิดประตูออกมา ก่อนร่างสูงใหญ่จะวิ่งมาอยู่ตรงหน้าบังทางเดินจนมิด
"มาทันจริงๆด้วย ผมเหยียบจนมิดเลยนะรู้มั้ย" เสน่ห์ล้นเหลือจากรอยยิ้มนั้นทำให้เขาต้องถอยหลังกลับเข้ามาในห้องตามเดิม ..จะรีบกลับมาทำไมกัน
"ลูอิส คุณ.. เอ่อ รีบไปไหนรึเปล่า" คนถูกถามส่ายหัวตอบอย่างงุนงง ..เด็กคนนี้ต้องการอะไรจากเขา
"คือ ..เอ่อ" หนุ่มผมลอนยังคงเรียบเรียงประโยคไม่ได้ เขาอยากจะรั้งอีกคนไว้ หรือถ้าอีกคนทำงานแบบนั้นจริงๆ ก็อยากได้เบอร์ติดต่อเอาไว้บ้าง ..เขามีเงินพอจะจ้างคนคนนี้ทั้งวันทั้งคืนอยู่แล้ว
"ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวนะครับ ลาก่อน" มือใหญ่เอื้อมออกไปอย่างไม่รู้ตัว เขากลัวคำว่าลาก่อนจากคนหน้าหวาน มันเหมือนกับว่าจะไม่ได้พบกันอีกตลอดไป
"ผมอยากได้เบอร์ติดต่อของคุณ เผื่อว่า.. / ผมไม่ได้ขาย" ลูอิสตอบเสียงเรียบ เขาไม่ได้โกรธหรอก ก็เขาทำให้คิดไปแบบนั้นเอง แต่แค่อย่างให้อีกคนเข้าใจเขาให้ถูกก็เท่านั้น
"ขอโทษ" แฮรี่เอ่ยแผ่วเบา ความรู้สึกผิดแล่นไปทั่วโสตประสาท ใจนึกอยากจะปล่อยมือนี้เพื่อเป็นการขอโทษสิ่งที่ทำลงไป แต่อีกใจหนึ่งก็สั่งให้ดึงรั้งเอาไว้ เพราะความต้องการลึกๆภายใน
"แต่ถ้าคุณอยากจ่าย ผมจะรับไว้ก็ได้" ไม่รู้อะไรดลใจให้พูดแบบนั้นออกไป ลูอิสคิดแต่ว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เลวร้าย และการที่จะอยู่ตัวคนเดียวในลอนดอนก็เป็นเรื่องลำบากสำหรับเขา ..ถ้าเขาแค่นอนกับคนคนนี้และได้เงินมาใช้จ่าย เขาเชื่อว่าก่อนอีกคนจะเบื่อเขา ก็คงจะตั้งตัวได้พอดี และคงจะมีเหลือพอให้เขาได้เรียนต่ออีกด้วย
"ผม.. อ่า" แฮรี่อึกอัก เขาพร้อมจ่ายอยู่แล้ว จะให้เลี้ยงทั้งชีวิตก็ยังได้ แต่มันเหมือนให้เขาทำลายชีวิตคนคนนึงเลยนะ แทนที่จะได้ไปทำงานอย่างอื่น ก็ต้องมารองรับความต้องการของเขา เหมือนเป็นแค่ภาชนะรองรับความต้องการทางกายเท่านั้น
"ครับ! ผมจะจ่ายให้คุณ.. แต่คุณจะไม่รับจากคนอื่นอีกใช่มั้ย" แฮรี่ถามเพื่อความแน่ใจ
"ฮ่ะๆ แน่นอน ก็บอกแล้วว่าผมไม่ได้ขายเป็นอาชีพ ผมจะรับเงินจากคุณคนเดียว โอเคมั้ย แฮรี่" ลูอิสตอบด้วยรอยยิ้ม เด็กคนนี้ไม่ทันไรก็หวงเขาซะแล้ว
"งั้นคุณก็เตรียมตัวเป็นมหาเศรษฐีได้เลย" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎให้เห็น ก่อนริมฝีปากจะกดจูบลงมาแผ่วเบา เนิ่นนาน และเปลี่ยนเป็นดุดัน ร้อนแรงในที่สุด
..
"ขอโทษนะ ที่มองว่านายเป็นแบบนั้นตั้งแต่วันแรก แต่พอมานึกถึงตอนนี้ก็ตลกดีเนอะ คนสวยของผมเดินตามผมต้อยๆมาให้ผมมอมเหล้า และก็.. อู้ยยย เจ็บนะ บูแบร์" เสียงโอดครวญอย่างเจ็บปวดดังขึ้นหลังจากโดนฝ่ามือเรียวตีเบาๆที่แขน
"สำออย วันนั้นฉันน่าจะรีบกว่านั้นอีกหน่อย นายจะได้กลับมาไม่ทัน" ลูอิสตั้งใจจะให้อีกคนโอดครวญว่าเขาใจร้ายต่อ แต่กลับได้รอยยิ้มกรุ่มกริ่มกลับมาแทน
"ลูอิสครับ วันนั้นน่ะผมออกไปแค่ทางเลี้ยวหน้าลิฟต์เท่านั้นเอง ผมกลัวคุณจะไปจริงๆ ผมเลยไม่กล้าไปไหน คิดว่าถ้าคุณออกมาผมจะสามารถรั้งคุณไว้ได้ และเห็นไหม ตอนนี้คุณก็อยู่กับผม" คนตัวสูงกระชับอ้อมกอดเข้ามาให้ลำตัวแนบชิดกันมากขึ้น
"เจ้าเล่ห์นักนะ" เสียงหวานบ่นอุบ แต่ก็อมยิ้มจนแก้มตุ่ย
หลังจากวันนั้น ที่เขายอมรับเงินเพื่อเป็นเพื่อนนอนกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เขาก็กลายเป็นมหาเศรษฐีจริงๆ เพราะเด็กหนุ่มคนนั้นคือแฮรี่ สไตล์ส ลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดัง นอกจากจะทำให้เขาได้เรียนต่อจนได้ใบปริญญามาใบสองใบแล้ว ยังได้งานดีๆทำ ได้คนรักมาหนึ่งคนถ้วน และก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก แฮรี่ สไตล์ส เจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นนี่ไง
0 ความคิดเห็น